علل ریزش مو در مردان

شایع‌ترین علت ریزش مو در مردان آلوپسی آندروژنتیک (ریزش موی ژنتیکی) است، که “الگوی مردانه” یا طاسی “معمول” نیز نامیده می شود. این ریزش با اثر هورمون مردانه  دی هیدرو تستوسترون (DHT) روی فولیکول های موی سر حساس از نظر ژنتیکی ایجاد می شود. DHT با کوتاه کردن فاز رشد یا آناژن چرخه مو باعث ریزش مو می‌شود و سبب می شود فولیکول ها دائما موهای کوتاه‌تر و نازک‌تر تولید کنند، فرآیندی که مینیاتوریزاسیون نامیده می‌شود. با مواجهه طولانی مدت با DHT، فولیکول‌های حساس ژنتیکی در نهایت ناپدید شده و پوست طاس بر جا میماند.

طبقه بندی ریزش مو

طبقه بندی نورود، که در سال 1975 توسط دکتر نورود منتشر شد، گسترده‌ترین طبقه بندی استفاده شده برای ریزش موی مردان است. این طبقه بندی دو الگوی عمده قابل مشاهده ریزش مو و انواع متعدد با شیوع کمتر دارد. در الگوی منظم نورود، دو منطقه ریزش مو –ریزش و نازک شدن دو زمانه  تاج- به تدریج بزرگ شده و به هم متصل می شود تا زمانی که کل جلو، بالا، و تاج (ورتکس) پوست سر طاس شود.

تشخیص آلوپسی آندوژنتیک در مردان

تشخیص آلوپسی آندروژنتیک در مردان معمولا سر راست و ساده است. این تشخیص با مشاهده  توزیع “الگودار” ریزش مو ایجاد و با مشاهده  حضور موی مینیاتوریزه شده (موهای کوتاه و نازک) در مناطق نازک شدن تایید می شود.

درمان طاسی مردان

ریزش مو در مردان می‌تواند به طور کارآمد با دو روش  مصرف دارو و جراحی درمان شود. دو داروی اثربخش داروی خوراکی فیناستراید (پروپسیا) و داروی موضعی مینوکسیدیل (روگائین) هستند. روش های ترمیمی موی مدرن با جراحی شامل پیوند واحد فولیکولار (FUT)، استخراج واحد فولیکولار (FUE)، و پیوند موی رباتیک (R-FUE) است. در این روش ها، که دکتر برن اشتاین پیشگام آن بود، مو از پشت و دو طرف پوست سر به منطقه طاس پیوند می‌شود، جایی که این پیوندها به صورت موهای دائمی رشد می‌کنند[/content_box][/vc_column][/vc_row]